خطاهای نحوی عرب‏ زبانان در یادگیری زبان فارسی به‌عنوان زبان دوم

متولیان نائینی, رضوان; استوار ابرقوئی, عباس

خطاهای نحوی عرب‏ زبانان در یادگیری زبان فارسی به‌عنوان زبان دوم

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

¹ استادیار گروه زبان شناسی- دانشگاه اصفهان

² کارشناس ارشد آموزش زبان فارسی به غیرفارسی‏ زبانان- دانشکاه اصفهان

چکیده

در این مقاله تلاش میشود از طریق بررسی خطاهای نظاممندِ نحوی فارسی‌آموزان عربزبان، اطلاعاتی ‌دربارهی رشد زبانی و نحوهی یادگیری آن‌ها ارائه گردد تا بدینوسیله ضمن آشنایی با نظام ذهنی زبانآموز، گامی مؤثر در جهت سازماندهی مواد آموزشی و انتخاب روش تدریس مناسب برداشته شود. در این راستا، تحقیق حاضر در چارچوب رویکرد تحلیل خطا در تلاش است تا خطاهای نحوی زبانآموزان را بر اساس سه منشأ درونزبانی، بینازبانی و مبهم مورد بررسی قرار دهد. در این پژوهش با بهرهگیری از روش میدانی و از طریق تحلیل محتوا، متون نوشتاری 105 نفر از فارسیآموزان عربزبان از نظر انواع خطاهای نحوی بررسی شده است. نمونه‌ی آماریِ تحقیقِ حاضر را زبانآموزانی با میانگین سنی 22 تا 26 سال در سه سطح زبان‏آموزیِ مبتدی، متوسط و پیشرفته تشکیل میدهند که بر اساس روش تصادفی ساده از بین زبانآموزان مرکز آموزش زبان فارسی جامعه المصطفی العالمیه در شهر قم انتخاب شدهاند. در پژوهش حاضر از مجموع خطاهای زبانآموزان، به‌طور کلّی 18 نوع خطا شناسایی شده و مورد تحلیل قرار گرفته است. نتایج تحلیل خطاها نشان میدهد بیشترین درصد خطاها در کلیه‌ی سطوح سه‌گانه‌ی زبانآموزی در حوزه‌ی«خطای مربوط به فعل» (25/42 درصد) میباشد و در میانِ خطاهای فعلی، خطای عدم مطابقت فعل با فاعل (12/14 درصد) بیشترین بسامد خطاها را به خود اختصاص میدهد. بعد از خطاهای فعلی، «خطاهای مربوط به حروف اضافه» (16/18 درصد) بیشترین درصد خطا را شامل میشود. در نهایت، تحلیل کمّی که بر روی خطاهای زبانآموزان از نظر منشأ صورت گرفت حاکی از این است که بیشتر خطاها از نوع «درون‏زبانی» (29/48 درصد) هستند و سپس خطاهای«بینازبانی» (53/33 درصد) و در پایان نیز خطاهای «مبهم» کمترین درصد (18/18 درصد) را به خود اختصاص دادهاند

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

The Study of Persian Syntactic Errors by Arabic-Speaking Learners

نویسندگان [English]

Rezvan Motavallian Nayini ¹
Abbas Abarghouyi ²

چکیده [English]

The present study aims to examine the written Persian syntactic errors by Arabic speaking learners of as a foreign language in order to pave the way for designing an appropriate syllabus and selecting the optimal teaching method. This research which is conducted whithin error analysis approach tries to bring syntactic errors into sharper focus by examining them in three sources: intralingual, interlingual and ambiguous. Applicants, who learned Persian in three levels of elementary, intermediate and advanced, aged between 22 to 26 years old. They were randomly selected among the learners at Al-Mustafa International University in Qom, Iran. To do so, syntactic errors in 105 sample texts of learners were analyzed through field method and content analysis. The analyses identified 18 types of error in learners’ writings. The results of error analysis showed the verb errors comprised the most frequent errors (42/25%), among which disagreement between verb and subject was reported the most frequency (14/12%). Then, the errors related to using preposition (18.16%) were the second most frequent type of errors. In short, intralingual (48/29%), interlingual (33/53%), and ambiguous (18/18%) were the most frequent types of Persian Syntactic Errors by Arabic-Speaking Learners.

کلیدواژه‌ها [English]

Error analysis
Arabic-Speaking Learners of Persian
intralingual error
interlingual error
ambiguous error

مراجع

آذرنوش، آ. (1366). آموزش زبان عربی 1. تهران: مرکز نشر دانشگاهی.

احمدیان، ا. (1386). بررسی خطاهای زبانی در نوشتار دانشآموزان فارسی آموز کرد در سطح متوسطه زبان‌آموزی. مجلهی زریبار، 63: 217-239.

انوری، ح. و احمدی گیوی، ح. (1370). دستور زبان فارسی 2. تهران: انتشارات فاطمی.

جلایی، م. (1387). بررسی رویکرد ارتباطی در تدریس ادبیات معاصر عربی به دانشجویان ایرانی. پایان‌نامه‌ی دکتری. دانشگاه اصفهان.

جلایی، م. و گنجی، ن. (1390). الاسباب الکامنه وراء نقص الکفاءه الغویه لطلاب الجامعات الایرانیه فی کتاباتهم بالعربیه. مجله الجمعیه الایرانیه للغه العربیه و آدابهافصیله محکمه، .7(19): 75-100.

حسینی، س. ع. (1371). ترجمه و شرح مبادی العربیه. جلد 4. قم: انتشارات دارالعلم.

خیرآبادی، م. و علوی مقدم، س. ب. (1391). تحلیل اشکالات نوشتاری دانش‌آموزان ایرانی غیر فارسی‌زبان. فصلنامه‌ی نوآوری‌های آموزشی، سال یازدهم، 43: 43-59.

رئیسی، ل. (1388). بررسی خطاهای فراگیران زبان عربی در ترجمه‌ی «که» به عربی. رساله‌ی کارشناسی ارشد. دانشگاه اصفهان.

فرشیدورد، خ. (1382). دستور مفصل امروز. تهران: انتشارات سخن.

فرهادی، م. (1379). بررسی مشکلات نگارش فارسی دانش‌آموزان عرب‌زبان جنوب ایران از طریق تجزیه و تحلیل خطاهای واژگانی و نحوی نوشته‌های آنان. رساله‌ی کارشناسی ارشد. دانشگاه شیراز.

قادری‌حسب، ز. (1391). بررسی خطاهای واجی اردو‌زبانان در نوشتار زبان فارسی در سه سطح زبانآموزی. رساله‌ی کارشناسی ارشد. دانشگاه اصفهان.

گلّه‌داری، م. (1387). تحلیل خطاهای نوشتاری زبان‌آموزان غیر‌ایرانی. مجموعه مقالات سمینار آموزش زبان فارسی به غیر فارسی‌زبانان، کانون زبان ایران، صص: 343-365.

متولّیان نائینی، ر. (1389). تحلیل کیفی خطاهای املای انگلیسی فراگیران فارسی‌زبان. رشد آموزش زبان، 97: 16-22.

محمدی، ع. (1378). بررسی مشکلات کودکان کرد‌زبان در یادگیری زبان فارسی. رسالهی کارشناسی ارشد. دانشگاه اصفهان.

محمدی، ح. (1390). زبان قرآن نحو متوسطه. قم: انتشارات دارالعلم.

مشکوه‌الدینی، م. (1379). دستور‌زبان فارسی بر پایه‌ی نظریه‌ی گشتاری. (ویرایش دوم). مشهد: دانشگاه فردوسی.

مشکوه‌الدینی، م. (1388).دستور‌زبان فارسی، واژگان و پیوند‌های ساختی. (چاپ چهارم) تهران: انتشارات سمت.

میردهقان، م. و بلوک‌اصلی، م. (1390). تحلیلی بر تداخل زبان فارسی در یادگیری زبان انگلیسی توسط دانش‌آموزان. راهنمای تحصیلی رشد آموزش زبان خارجی، دوره 25، شماره‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ 3: 4-10.

ناتل‌خانلری، پ. (1351). دستور‌زبان فارسی. (چاپ اول). تهران.

وحیدیان کامیار، ت. (1392). دستور زبان فارسی 1. تهران: انتشارات سمت.

وفایی، ع. (1391). دستور تطبیقی (فارسی- عربی). تهران: انتشارات سخن.

Ausubel, D. P. (1967). Learning Theory and Classroom Practice. Toronto: Ontaria Institute for Studies in Education.

Brown. H. D. (1987). Principles of Language Learning and Teaching (2^nd ed.). Englewood Cliffs, NJ: Prentice Hall.

Burt, M. & Kiparsky.S. (1972). The Guoficon: A Repair Manual for English. Rowley, Masachusetts: Newbury House.

Chomsky, N. (1957). Syntactic Structures. The Hague: Mouton.

Corder, S. P. (1967). The Significance of Learners' Errors. IRAL(International Review of Applied Linguistics in Language Teaching), 5(4): 161-170.

Corder, S. P. (1971). Idiosyncratic Dialects and Error Analysis. IRAL, 9: 60 -147.

Corder, S. P. (1973). The elicitation of interlanguage. In Svartvik, J. (Ed.), Errata: Papers in Error Analysis. Lund, Sweden: CWK Gleerup, pp: 36-47.

Corder, S. P. (1975). Error Analysis, Interlanguage and Second Language Acquisition. Language Teaching Abstracts, VIII, 14.

Corder, S. P. (1981). Error Analysis and Interlanguage. Oxford University Press.

Keshavarz, M. (1999). Contrastive Analysis and Error Analysis. Rahnama.

McNeill, D. (1966). The Creation of language by children.In J. Lyons and R. J. Wales, (Eds.), Psycholinguistic Papers,Edinburgh: Edinburgh University Press.

Nemser, W. (1971). Approximative Systems of Foreign Language Learners. IRAL, 9: 115-23.

Palmer, H. (1917). The Scientific Study and Teaching of Languages. London.

Richards, J. (1971). A Non-Contrastive Approach to Error Analysis. ELT, 25: 204‌-‌219.

Selinker, L. (1972). Interlanguage. IRAL, 10: 209-231.

Seridhar , S. N. (1975). Contrastive Analysis, Error Analysis and Interlanguage: Three Phases of One Goal? Studies in Language Learning, 1: 1-35.