بسامد تکرار زمان‌های دستوری در گفتار و نوشتار فارسی: در جستجوی اولویت‌های آموزشی دستور برای فارسی ‏آموزان

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار گروه آموزش زبان فارسی- دانشگاه بین‏المللی امام خمینی(ره)

2 دبیر پژوهشی گروه آموزش زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه مجازی المصطفی

3 دبیر آموزشی گروه آموزش زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه مجازی المصطفی

چکیده

از جمله مهم‌ترین دغدغه­های مدرسان و پژوهشگران فعال در حوزه‌ی آموزش زبان فارسی به غیر فارسی‌زبانان، آموزش زمان‌های دستوری است. اولویت­بندی زمان‌های دستوری براساس «بسامد تکرار» می‌تواند تا حد زیادی به تسهیل یادگیریِ زبان‌آموزان کمک نماید. در این پژوهش، مقایسه‌ی میزان بسامد زمان‌های دستوری در دو گونه‌ی «فارسی نوشتاری» و «فارسی گفتاری» صورت پذیرفته است. بدین منظور، گروه آموزش زبان و ادبیات فارسی دانشگاه مجازی المصطفی(ص) تعدادی از روزنامه­ها و فیلم‌های موجود به زبان فارسی را از نظر بسامد زمان‌های دستوری، بررسی و ارزیابی نموده است. پس از استخراج و شمارش زمان‌های دستوری، نتایج به دست آمده از پیکره­های منتخب به سه دسته‌ی پربسامد، بسامد متوسط و کم‏بسامد تقسیم شدند. یافته­های تحقیق نشان داد که در پیکره‌ی گفتار به ترتیب، زمان‌های دستوریِ حال التزامی، حال اخباری، فعلِ است، گذشته‌ی ساده و فعل امر، و در پیکره‌ی نوشتار، زمان‌های دستوریِ گذشته‌ی ساده، حال التزامی، حال اخباری، فعلِ است و گذشته‌ی نقلی، پربسامدتر از سایر زمان‌ها هستند. نتایج این پژوهش می­تواند نگارندگان مواد آموزشی را در اولویت‌دهی به مواد درسی بر‌اساس کاربرد روزمره‌ی آنها یاری نماید.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Frequency of Grammatical Tenses in Written and Spoken Farsi: Seeking the Priorities in Teaching Farsi Grammar

نویسندگان [English]

  • Amirreza Vakilifard 1
  • Ahmad Kulivandi 2
  • Ali Fatemimanesh 3
1
2
3
چکیده [English]

Teaching the grammatical tenses is considered to be one of the most controversial challenges among teachers and researchers in teaching Persian language to non-Persian speakers. Prioritizing the tenses in accordance with their frequency could greatly facilitate the process of language learning. In this research, a comparison has been made between the frequency of the tenses in spoken and written Farsi. To do so, the group of virtual Teaching Persian Language and Literature of  Al-Mustafa University has examined a number of Farsi newspapers (written corpus) and movies (spoken corpus) to explore the frequency of tenses in them. After extracting and counting the tenses, the findings have been classified in three groups: high frequent, middle-frequent and low-frequent tenses. The results indicated that in spoken corpus, the frequency of tenses was in the following order: “Hal-e-Eltezami, Hal-e-Ekhbari, Ast verb, Gozashte-ye-Sade, and Amr” and in written corpus the most frequent tenses respectively are: “Gozashte-ye-Sade, Hal-e-Eltezami, Hal-e-Ekhbari, Ast verb, and Gozashte-ye-Naghli”. Our findings can help the syllabus designers in prioritizing the educational materials according to their daily usage and frequency.

کلیدواژه‌ها [English]

  • frequency
  • Tenses
  • Spoken Farsi
  • Written Farsi
اسماعیل­پور، و. (1389). مقایسه‌ی سبک­شناسانه بین نامه­های تاریخ بیهقی و متن روایی. فصلنامه‌ی علوم ادبی دانشکده‌ی ادبیات و علوم انسانی دانشگاه قم، شماره 5، صص: 260-235.
انوری، ح. و احمدی گیوی، ح. (1391). دستور زبان فارسی 2. تهران: انتشارات فاطمی.
پهلوان­نژاد، م. و وزیرنژاد، ف. (1388). بررسی سبکی رمان چراغ­ها را من خاموش می­کنم. ادب‌پژوهی، شماره‌های 7 و 8، صص: 77-52.
سارلی، ن. (1387). زبان فارسی معیار. تهران: هرمس.
صادقی، ع. (1362). زبان معیار. نشر دانش، شماره 4، صص: 21-16.
کزّازی، م. (۱۳۷6). پرنیان پندار، نگاهی به سرگذشت غزل در ایران. مجله‌ی شعر، تهران، حوزه‌ی هنری، صص:       16-12.
مدرسی، ی. (1368). درآمدی بر جامعه‌شناسی زبان. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
مشهور، پ. و فقیری، غ. (1391). بررسی و تحلیل انواع زمان در دفتر اول، دوم و سوم مثنوی مولوی با رویکرد سبک­شناسی رایانشی-‌پیکره­ای. مجله‌ی زبان‌شناسی و گویش­های خراسان، شماره 6، صص: 99-79.
مشهور، پ. و فقیری، غ. (1393). بررسی انواع زمان در دفتر چهارم، پنجم و ششم مثنوی با رویکرد سبک­شناسی رایانشی-‌پیکره‌ای. فصلنامه‌ی جستارهای زبانی، شماره 10، صص: 190-167.
مهری، آ. و همکاران. (1389). بررسی کاربرد زمان‌های مختلف افعال فارسی در بیماران مبتلا به زبان پریشی بروکای بی­دستور. شنوایی‌شناسی، شماره 1، صص: 85-79.
 
Buck, G. (2001). Assessing Listening. Cambridge: Cambridge University Press.
Cook, V. (1991). Second Language Learning and Language Teaching. London: Edward Arnold.
Field, J. (2003). Psycholinguistics. New York: Routledge.
Krahanke, K. (1987). Approaches to Syllabus Design for Foreign Language Teaching. Englewood Cliff: Prentice-Hall.
Krashen, S. (1981). Second Language Acquisition and Second Language Learning. Oxford: Oxford University Press.
Larsen-Freeman, D. (2003). Teaching Language: From Grammar to Grammaring. Boston: Heinle & Heinle.
Lightbown, P. & Spada, N. (2006). How Languages are Learned. Oxford: Oxford University Press.
Nassaji, H. & Fotos, S. (2004). Current Developments in Research on the Teaching of Grammar. Annual Review of Applied Linguistics, 24: 126-145.
Nunan, D. (2003). Practical English Language Teaching. Boston: McGraw Hill.
Willis, D. & Willis, J. (2007). Doing Task-Based Teaching. Oxford: Oxford University Press.
Yule, G. (2010). The Study of Language (An Introduction). Cambridge: Cambridge University Press.
 
 
 
 
دوره 2، شماره 3 - شماره پیاپی 5
این شماره فصلنامه به صورت دو فصلنامه، پاییز و زمستان 1392 چاپ شده است.
آذر 1392
صفحه 115-99
  • تاریخ دریافت: 26 اسفند 1393
  • تاریخ پذیرش: 26 اسفند 1393